ท็อดด์ ดันแคน เป็นผู้ขับร้องเพลงนี้เป็นฉบับแรกสุดในภาพยนตร์ "อันเชน" นั้นเอง [2] ต่อมาเลส แบ็กเตอร์ ออกเพลงนี้ฉบับที่ไม่มีเสียงร้อง (ในสังกัดแคปิตัลเรเคิดส์ หมายเลขสินค้า 3055) และทำอันดับสูงสุดบนชาร์ตได้ที่อันดับ 2 ฉบับที่นอกเหนือจากนี้ได้แก่ฉบับของอัล ฮิบเบลอร์ (ในสังกัดเดคคาเรเคิดส์ หมายเลขสินค้า 29441) ฉบับที่มีเสียงร้องซึ่งออกไล่ ๆ กับฉบับของเลส แบ็กเตอร์นี้ขึ้นถึงอันดับ 3 บนชาร์ตบิลบอร์ด ฉบับของจิมมี ยัง (ขึ้นถึงอันดับ 1 ในชาร์ตแห่งสหราชอาณาจักร) ฉบับของรอย แฮมิลตัน (ในสังกัดอีพิกเรเคิดส์ หมายเลขสินค้า 9102 โดยฉบับนี้ขึ้นถึงอันดับ 1 ในชาร์ตอาร์แอนด์บี และอันดับ 6 ในชาร์ตเพลงป็อป [5] และฉบับของจูน วัลลี ซึ่งออกภายในสังกัด อาร์ซีเอวิคเตอร์เรเคิดส์ หมายเลขสินค้า 20-6078 (บันทึกเสียงเมื่อวันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2498 โดยมีเพลง "ทูมอร์โรว์" (Tomorrow) เป็นเพลงหน้าบี) [6]) ซึ่งขึ้นถึงอันดับ 29[7] ฉบับต่อ ๆ มาได้แก่ ฉบับของเจ็น วินเซนต์กับวงบลูแคปส์ ซึ่งปรากฏในอัลบั้มที่สองของเขาใน พ.ศ. 2499 โดยฉบับนี้เป็นฉบับที่เล่นด้วยความเร็วปานกลาง มีการดีดตัวโน้ตรัว ๆ ในบางท่อน และตัดท่อนบริดจ์ออก ฉบับที่ร้องโดยแฮรี เบลาฟอนเตในปี พ.ศ. 2499 ในงานประกาศผลรางวัลออสการ์ ครั้งที่ 28 (สำหรับภาพยนตร์ใน [[พ.ศ. 2498) (ซึ่งต่อมาแฮรีได้บันทึกเสียงเพลงนี้กับค่ายอาร์ซีเอวิกเตอร์ เลขรหัส 20-6784 โดยมี "เอ-โรฟวิง" เป็นหน้าบี[8]) ฉบับดูวอปจังหวะเร็วโดยวิโตกับเดอะซาลูเทชันใน พ.ศ. 2506 ซึ่งติดชาร์ตท้องถิ่นฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกา และต่อมาได้นำไปใช้เป็นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง "คนดีเหยียบฟ้า" (Goodfellas) ของมาร์ติน สกอร์เซซีใน พ.ศ. 2533 ฉบับของเพอร์รี โคโม ใน พ.ศ. 2498 และฉบับของคริส ทาวนส์เฮนด์ นักดนตรีแจ๊สชาวอังกฤษแห่งวงเดอะสควอดรอนแนร์ส ในปี พ.ศ. 2499

เพลงนี้กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้งเมื่อมีอีกฉบับหนึ่งซึ่งโปรดิวซ์โดยฟิล สเปคเตอร์ใน พ.ศ. 2508 ซึ่งให้เครดิตกับเดอะไรเชียสบราเธอส์ แต่ร้องโดยบ็อบบี แฮทฟิลด์คนเดียว ซึ่งต่อมาได้บันทึกเสียงอีกฉบับที่เครดิตชื่อเขาคนเดียวด้วย ฉบับที่โปรดิวซ์โดยฟิล สเปคเตอร์นี้ขึ้นถึงลำดับ 4 ในชาร์ต

ลำดับในชาร์ต